تمثیل در اشعار صائب

درعهد صفویه از رونق شعر و ادب فارسی در ایران کاسته شد و شاهان صفوی توجه چندانی به شعرا و نویسندگان نشان نمی دادند.همزمان ، درکشور هندوستان فارسی زبان رسمی بود و هنرمندان و دانشمندان ایرانی در دربار گورکانیان مقبولیت و قرب و منزلتی خاص داشتند و این عوامل سبب مهاجرت ادبا و علما به سرزمین هند گردید. آشنایی با فرهنگ و فلسفه هند و نیز کوشش شاعران برای رهایی از ابتذالی که در دوره تیموری بر شعر فارسی حاکم شده بود، سبب پیدایش اسلوبی خاص در شیوه سخنوری این عهد گردید که بعدها سبک هندی نامیده شد. اساس بسیاری از ابیات سبک هندی بر صنعت تمثیل استوار است . در این صنعت ادبی، شاعر در یک مصراع ، پیام و فکر خود را بیان می کند و در مصراع دیگر برای تایید یا تعلیل یا توجیه آن ، مثالی از امور محسوس و قابل فهم همگان ارائه می دهد تا مخاطب آن را بهتر دریابد. با توجه به اهمیت و ضرورت آشنایی با صنعت تمثیل و جایگاه این صنعت ادبی دراشعار صائب دراین رساله به بررسی صنعت تمثیل در اشعار صائب تبریزی پرداخته شده است. در کنار مبحث تمثیل ، نکته ها و مقدماتی در باره زندگی و اشعار صائب، صور خیال در شعر فارسی ، معرفی انواع تشبیه و استعاره و کنایه و تمثیل به طور جداگانه و نیز فصلی در باره اسطوره در شعر صائب گنجانده شده است.